Zaterdag 16 oktober 2010, op het domein De Bever. Op het programma de15e Nacht van de Duisternis. Dit jaar organiseren we voor de 4e keer dit event samen met het Stadsbestuur Hamont-Achel en Natuurpunt. Vooraf gingen een viertal werkvergaderingen, gecoördineerd door Evy Steensels, duurzaamheidambtenaar-stadsontwikkeling Hamont-Achel. Evy onderhield de contacten en zorgde voor de reserveringen en diverse benodigdheden.

 Ondanks een dicht en dreigend wolkendek, arriveerde de volledige werkgroep NvdD, gewapend met alle voorbereidingen van de afgelopen meetings. De uitbater van domein de Bever had het op zich genomen ons te  voorzien van een verwarmde en ingerichte tent. De inrichting werd als snel goed bevonden en kon de multimedia opgebouwd worden. Dit jaar hadden we de beschikking over een reuzenscherm dat als zodanig gebruikt werd. Tijdens de opbouw in de tent waren er mensen actief die het parcours rond de vijver uitgezet hebben, de kijker afgehaald en opgebouwd, om dan als laatste taak de verlichting aan te brengen rond de vijver en de wandelroute.

 Om 19.15u (volgens schema) werden de mensen officieel welkom geheten en werden middels een korte presentatie op de hoogte gebracht van de agenda. Na de introductie was het tijd voor een bezoekje aan de heks. Onze heks van dienst, Leentje Vanhout, had voor alle jeugdige bezoekers een heuse heksenbezem gemaakt. Een vrolijk initiatief dat duidelijk in de smaak viel.

 Tijdens het verhaal waren er af en toe problemen met de geluidsinstallatie, welke onmiddellijk opgelost werden door onze mensen. Terwijl de gidsen hun wandelaars verzamelden op het plein voor de tent werd op de toren alles in gereedheid gebracht om de eerste bezoekers op te vangen. Die eerste bezoekers waren een gedeelte van het publiek dat opteerde om niet te gaan wandelen, maar meteen het kinderparcours of de sterrenwacht te doen. Het kinderparcours kende succes, ieder was druk bezig om dat ene woordje te vinden, dat ene woordje zodat ze kans maakten om één van de twintig boeken te winnen die het Stadsbestuur ter beschikking heeft gesteld. Aan de verschillende posten was voldoende ambiance, “Wat is dat in die voeldoos?”…”Ik denk een kiwi…”, dezelfde spitsvondigheid bij de platen van de nachtdieren; sommigen wisten onmiddellijk te zeggen wie niet in het rijtje thuishoorden.

 Een eindje verderop kwamen de jeugdige deelnemers bij het touwenparcours. We hadden met veel omhaal een (veilig) parcours uitgezet tussen de bomen, weg van de paden. In het donker, je kan al raden wat de reacties waren! Zeer geslaagd! Terwijl dit alles aan gang was, waren de wandelaars ook al vertrokken. Onmiddellijk na de start, net achter de tweede brug, werd om stilte gevraagd. Op het programma stond een geluidsexperiment, onder regie van Job Beeren. Middels een cd-rom werden verschillende geluiden van nachtdieren afgespeeld en de gidsen vroegen aan de deelnemers of ze deze geluiden herkenden. Het ene al wat gemakkelijker dan het andere, vooral de nachtzwaluw blijkt een onbekende te zijn. Verder op de wandeling werd er aandacht geschonken aan de kunstwerken die onder de noemer “Galandart” verspreidt over onze route lagen. Tijdens de wandeling kwam af en toe de maan door het wolkendek gebroken. Een beetje later, tegen het einde van de nachtwandeling brak het zelfs helemaal open.

Aangekomen bij de Tomp werd even halt gehouden om een waar gebeurd spokenverhaal te reconstrueren. Jan wist een heel oud spokenverhaal, achter op de kaft van een schilderij in het Grevenbroekmuseum. Dit werd de basis voor een vertelsel dat we verder uitgewerkt hebben tot een heus toneelstuk. Stel je voor: de gidsen lezen een oud document over enkele drinkebroers die ’s nachts op weg naar huis stoer praat krijgen aan de Tomp en in hun overmoed het plaatselijke spook gaan uitdagen. Groot was hun (en onze wandelaars) verbazing toen het spook vanuit de toren hen van repliek dienden. Ons spook was niemand minder dan Rob, die  koude en eenzaamheid trotseerde en nu onsterfelijke roem heeft vergaard. Niet enkel Rob, maar ook de gidsen hebben uitstekend werk geleverd. De reacties waren uitermate lovend.

Verder op hun route (5 km) kwam het wandelend gezelschap aan bij het Planetenpad, waar Jan Hermans het even overnam van de natuurgidsen. Jan informeerde de wandelaars over afstanden, leegte en dies meer. Tegen 22u (ook weer netjes volgens programma) was de wandeling ten einde en konden de deelnemers de rest van het programma afwerken.

 Intussen werd in de tent, speciaal voor de jeugdige bezoekers van het KSJ en hun begeleiders (waaronder schepen Van de Schans) een speciale presentatie gegeven. De jeugd keek en luisterde geboeid naar hetgeen verteld werd. Het werd stilaan tijd om alles terug af te breken, nog ene warme choco en een snelle evaluatie.  Onder de koepel van de sterrenwacht had Tony zijn Skywatcher op Jupiter gericht. Hij zou tot laat in de nacht actief blijven kijken naar de schaduwovergang van Ganymedes over Jupiter. We hebben rond middernacht ook nog even genoten van dit schouwspel, alvorens huiswaarts te keren. Over een maand zal de werkgroep een evaluatievergadering organiseren en meteen de koers voor volgend jaar uitzetten.

 Met dank aan alle aanwezigen die geholpen hebben aan het welslagen van de avond. Het is dank zij hen dat we verder kunnen blijven vechten naar collectieve bewustwording van  lichthinder.  Goed voor u, maar…….ook goed voor mij!!!                                                                                                                                                                                             LBe