Vakantienachten!!!

De vakantie is bezig, het weer is niet wat we er van verwachten maar we verleggen onze horizonten. Ieder jaar en zeker deze (natte) zomer, ontvluchten we massaal ons Belgenlandje. Lambert had een verblijf in de Beierse Alpen op de agenda staan en aansluitend een astronomische tweedaagse in Grandpre, Frankrijk.

De Alpen was een familietrip; door de bergen struinen, ellenlange wandelingen (in het povere weer!) en ’s nachts natuurlijk proberen om die Alpennachten op foto te krijgen. Omdat het weer niet erg meezat was het goed uitkijken, de eerste de beste kans wou zeggen: onmiddellijk uitrukken. Het geluk was aan mijn kant; één enkele nacht dat het kraakhelder was en die heb ik meteen benut. Enkel de camera en het statief waren genoeg om onderstaande beelden te realiseren. Locatie van de opnames: halverwege de hoogste berg van Duitsland, de Spitszug (2.980 m), net naast de vier schansen van Garmisch-Partenkirchen.

Het tweede deel van de vakantie was enkel en alleen voor astronomische doeleinden gereserveerd. Ik had samen met het gezin, een hotel in Dun sur Meuse, Frankrijk gereserveerd als uitgangsbasis. Terwijl de rest van het gezin overdag Verdun, Sedan en omgeving bezocht, sliep ik overdag uit om ’s nachts goed fit van schemering tot schemering te kunnen waarnemen en fotograferen. De eerste dag trok ik op zoek naar een goede locatie. Ik had er ééntje op het oog, maar bij nader onderzoek bleek die toch niet te zijn wat ik nodig had: een ongehinderd zicht op het zuiden (had nog enkele deepsky-objecten op mijn verlanglijstje staan die ik graag ingevuld zag). Na een drietal uren rondrijden en scouten vond ik wat ik zocht; een grote open vlakte, boven op een hoge heuvel, volledig omgeven door loofbossen. Op de open vlakte waren pas gemaaide graanvelden met centraal een zandweg: ideaal!!!

Tijdens het opstellen van de kijker wees de thermometer 30° aan (20.00u), het was puffen,, want niets gewoon! Enkele uren later viel de duisternis in en al heel gauw werd duidelijk waarom Grandpre en omgeving één van de donkerste plekken van Frankrijk is; er was geen enkele lichtbron te bespeuren, maar dan ook geen enkele! Geen straatverlichting, ook niet in de verte, geen storende lichtzuilen, absoluut niets. Alhoewel……eerlijkheidshalve moet ik wel bekennen dat er wel degelijk lichthinder is ter plaatse. Je staat net onder een redelijk drukke aanvliegroute van de één of andere luchthaven in de (verre) buurt. Dit kon de pret niet drukken. Indruk: het was er aardedonker, ongezien donker!!! Geen wonder dat dit gebied een zwarte vlek in op de kaart van de lichthinder in Frankrijk.

Wat kan je overkomen als je moederziel alleen onder een aardedonkere hemel staat? Ik geef even een kort relaas van hetgeen me overkwam: ik ben heel geconcentreerd naar komeet Garradd aan het kijken (en gefotografeerd!!) en opeens hoor ik een ritselend geluid, een tweetal meter achter me, de plaats waar ik mijn extra camera op statief had staan. Ik kijk en zie….een grote uil was neergestreken boven op de camera! Hij (of zij?) verschrok van mijn beweging, koos het luchtruim en vloog rakelijks over mijn hoofd, maakte nog een rondje en verdween terug de nacht in. Maar goed dat we nachtzicht hebben anders had ik nooit geweten wat er loos was. Terug naar de kijker, waarnemen, fotograferen. Blaffende reeën, samen met een kakefonie van jonge en volwassen uilen en na een tijdje weer geritsel tussen de gemaaide graanhalmen. Deze keer had ik een sterke rode lamp bij de hand. Ik scheen even bij in de richting van het geritsel en kijk….twee volwassen dassen zaten op een drietal meter van mij af. Die hadden duidelijk mijn voedselpakket geroken en waren er op af gekomen. Ze staarden even wezenloos in het sterke rode licht om dat met veel kabaal de biezen te pakken. Tegen de ochtend nog een bezoek van een jonge vos en dat waren zowat de nachtelijke natuurobservaties, een sensatie om niet te missen.

Op sterrenkundig gebied schrijf ik de volgende meer dan behoorlijke reslutaten neer, waarvan hieronder enkele opnames: