1 juni 2011, een stralend mooie dag, geen wind, geen spoor van bewolking en een verlengd weekend voor de boeg. Het was Lambert die als eerste het “kijkavond-netwerk” activeerde.

Omstreeks 20.00u (veel te vroeg, natuurlijk) arriveerde Lambert “full gear” aan de sterrenwacht. Even een babbeltje met de nieuwe eigenaar die per se nog het gras wou maaien zodat we comfortabel ons ding konden doen. Dan maar even een drankje nuttigen en een wandeling rond de vijver maken. In de schemering kon begonnen worden met de opstelling en afstelling van de kijker en de rest. Het werd een volledige opstelling, met laptop en alles. Er werd besloten om geen antidauwverwarming aan te sluiten, kwestie van de batterij te sparen en er waren geen indicaties dat dit nodig zou zijn. Het opvallendste van de avond, de eigenaar had het er ook al over, er waren zo goed als geen muggen!!! Nu dat we eens antimuggenspul bij hadden bleek dit helemaal niet nodig, gelukkig, maar! Naarmate de duisternis inviel werd het duidelijk….. dit was zo een nacht zoals er maar enkele per jaar zijn. Helemaal geen maan (die stond op een paar graden naast de zon), een kristalheldere en rustige atmosfeer en…..zo goed als geen verstrooiing van storende lichtbronnen. Nog voor de kijker afgesteld arriveerde de eerste verrassing van de avond: Job is terug in het land! Het werd een warm weerzien, we babbelden even bij en wierpen een eerste blik op Saturnus en zijn manen. Omdat we Stellarium op de laptop hadden lopen was het kinderspel om vast te stellen welke manen we zagen. Meteen na onze eerste indrukken kwamen de eerste bezoekers die nadien nog andere mensen naar ons toe stuurden. Op een gegeven moment hebben we de tijd genomen om de kijker uit te lijnen zodat we automatisch konden gaan werken. Een feilloze afstelling van de eerste keer en we waren vertrokken. Het ene object na het andere werd bekeken, besproken en gefotografeerd. Omdat Job een paar maanden in temperaturen van rond de zestig (!!!) graden had vertoefd viel de nachtelijke koude al snel op zijn gestel en moest hij forfait geven (deze reden en het feit dat hij vrouwlief had beloofd het niet te gek te maken!), waarvoor alle begrip. Lambert ging verder en werkte een hele lijst NGC’s, IC’s, Caldwell’s en Messiers af en waagde zich aan de eerste Abell’s (een belofte gedaan aan Rudi van Bommel, voorzitter van Aquila). De resultaten van de fotografische opnames blijven in stijgende lijn, wat betreft scheidend vermogen en beeldscherpte. Halverwege de nacht kwam Franky ook nog even een blitsbezoek brengen. Er werd even bijgebabbeld over de montering van Franky en we keken naar de ringnevel, die net vanachter de sterrenwacht vandaan kwam. Boven de vijver zagen we de volledige staart van de Schorpioen. Toen Francky vertrok bleef Lambert, samen met een overdaad aan kwakende kikkers en talloze uilen, alleen achter. Er waren nog tal van sterrenstelsels te gaan voor de ochtend schemering in zou vallen. En die ochtendschemering die kwam onherroepelijk. Tegen de klok van 03.30u merkte Lambert een terugval in helderheid, maar werkte door tot 04.00u. Toen was het op. In ijl tempo viel de grensmagnitude achteruit en was het opruimen geblazen. Een heerlijke nacht, zonder storende muggen, zonder vochtigheid, zonder koude en inwendig verwarmd door het terugzien van een vriend. Dat de doelstelling van de nacht, het testen van de nieuwe drivers voor de CCD-camera niet gehaald werd vanwege een niet passende R232-kabel mocht de pret niet drukken. We hadden de CCD gewoon kunnen aankoppelen en met de handset de kijker bedienen, maar het idee was om alles, camera zowel als de kijker, te sturen vanaf de laptop. Nog tijd en gelegenheid genoeg om dit af te werken! Uitdagingen moeten er zijn en……binnen afzienbare tijd beginnen de kriebels toch weer op te steken…….. de drang om een nacht te vertoeven onder de sterren!!!!

                                                                                                                                             Lambert

Het was links en rechts al aangekaart; op woensdag 15 juni zou er een maansverduistering plaatsvinden. We hadden op voorhand al eens gekeken op de pc. Het zou een totale verduistering zijn, maar…..op het moment dat de maan op zou komen was de verduistering al in volle gang. Het gegeven dat de maan niet meer dan 11 graden boven de horizon zou staan als de verduistering ten einde zou zijn (net geen middernacht), maakte dze een moeilijke om waar te nemen. Gelukkig zijn er nog dappere waarnemers en één daarvan is Francky Beckers. Ondanks de niet al te denderende weersomstandigheden trok Franky er op uit. Daags na de waarneming bezorgde Franky een waarnemingsverslag en niet minder dan 64 opnames van de verduistering. Hieronder zijn weergave van de feiten.

“Op een avond was ik aan het kijken op mijn laptop naar Stellarium en  liet de tijd wat sneller lopen. Toen zag ik opeens dat op 15 Juni een maansverduistering plaats zou vinden en dat had ik ook gezegd tegen Lambert, die toen die avond op de sterrenwacht aan de Bever stond met zijn Cassegrain.  Dus, 15 Juni om 21.00 uur, ik dacht bij mijn eigen ik pak in, vertrek  en ga wat foto’s maken van de maansverduistering. Ja, waarom ook niet! Een “nee” had ik al met die bewolking, het kon alleen maar beter worden en ja, daar was de maan. Het was allen maar spijtig dat die bewolking niet 15 minuten vroeger weg was, dan had ik verduistering helemaal gehad. Maar ja, we hebben het niet voor het zeggen, hé.  Al bij al heb ik toch nog een paar (64 opnames nvdr.) mooie foto’s kunnen maken.”                                                                                           

                                                                                                                                 Groetjes Franky

Frank bewijst hier dat, waar kennen we het van, ongeacht het weer; er is altijd een kans en je moet ze grijpen als ze zich voordoet! Door deze werkwijze te hanteren kan je wel eens een primeur binnen doen. In de jaren ’80 lukte het één iemand van Noorderkroon, als enige in de volledige Benelux, een zwaarbewolkte maansverduistering toch mooi helder te fotograferen. De beelden daarvan zijn toen op TV te zien geweest en het was gespreksonderwerp tijdens het VVS-weekend, toentertijd gehouden in het Europlanetarium. Er was twijfel en ongeloof, maar de  authenticiteit van de beelden werd onderbouwd met satellietbeelden.      

                                                                                                                                                     LBe

HIeronder enkele van de 64 opnames die Franky gemaakt heeft:

U bent de 27.000 ste bezoeker, waarvoor dank!!!!

Verslag kijkavond 1 juni 2011.
1 juni 2011, een stralend mooie dag, geen wind, geen spoor van bewolking en een verlengd weekend voor de boeg. Het was Lambert die als eerste het “kijkavond-netwerk” activeerde.

Omstreeks 20.00u (veel te vroeg, natuurlijk) arriveerde Lambert “full gear” aan de sterrenwacht. Even een babbeltje met de nieuwe eigenaar die per se nog het gras wou maaien zodat we comfortabel ons ding konden doen. Dan maar even een drankje nuttigen en een wandeling rond de vijver maken. In de schemering kon begonnen worden met de opstelling en afstelling van de kijker en de rest. Het werd een volledige opstelling, met laptop en alles. Er werd besloten om geen antidauwverwarming aan te sluiten, kwestie van de batterij te sparen want er waren geen indicaties dat extra verwarming nodig zou zijn. Het opvallendste van de avond, de eigenaar had het er ook al over, er waren zo goed als geen muggen!!! Nu dat we eens antimuggenspul bij hadden, bleek dit helemaal niet nodig, gelukkig maar! Naarmate de duisternis inviel werd het duidelijk….. dit was  een nacht zoals er maar enkelen per jaar zijn. Helemaal geen maan (die stond op een paar graden naast de zon), een kristalheldere en rustige atmosfeer en…..zo goed als geen verstrooiing van storende lichtbronnen. Nog voor de kijker afgesteld arriveerde de eerste verrassing van de avond: Job is terug in het land! Het werd een warm weerzien, we babbelden even bij en wierpen een eerste blik op Saturnus en zijn manen. Omdat we Stellarium op de laptop hadden lopen was het kinderspel om vast te stellen welke manen we zagen. Meteen na onze eerste indrukken kwamen de eerste bezoekers die nadien nog andere mensen naar ons toe stuurden. Er was zelfs één iemand die stellig beweerde dat ze de ring van Satrunus kon zien met het blote oog!! Ja, ja…. om jaloers op te worden! 

Op een gegeven moment hebben we de tijd genomen om de kijker uit te lijnen zodat we automatisch konden gaan werken. Een feilloze afstelling van de eerste keer en we waren vertrokken. Het ene object na het andere werd bekeken, besproken en gefotografeerd. Omdat Job een paar maanden in temperaturen van rond de zestig (!!!) graden had vertoefd viel de nachtelijke koude al snel op zijn gestel en moest hij forfait geven (deze reden en het feit dat hij vrouwlief had beloofd het niet te gek te maken!), waarvoor alle begrip. Lambert ging verder en werkte een hele lijst NGC’s, IC’s, Caldwell’s en Messiers af en waagde zich aan de eerste Abell’s (een belofte gedaan aan Rudi van Bommel, voorzitter van Aquila). De resultaten van de fotografische opnames blijven in stijgende lijn, wat betreft scheidend vermogen en beeldscherpte. Er zijn zelfs opnames gemaakt van M13 met in de onmiddellijke omgeving sterrenstelsel NGC6207 (= magnitude 12.1 (zie tweede afbeeling hieronder)). Alle Messiers werden per sterrenbeeld afgewerkt, het had een Messiermarthon kunnen worden, moesten de bomen niet in de weg gestaan hebben! Halverwege de nacht kwam Franky ook nog even een blitsbezoek brengen. Er werd even bijgebabbeld over de montering van Franky en we keken naar de ringnevel, die net vanachter de sterrenwacht vandaan kwam. Boven de vijver zagen we de volledige staart van de Schorpioen. Toen Francky vertrok bleef Lambert, samen met een overdaad aan kwakende kikkers en talloze uilen, alleen achter. Er waren nog tal van sterrenstelsels te gaan voor de ochtend schemering in zou vallen. En die ochtendschemering die kwam onherroepelijk. Tegen de klok van 03.30u merkte Lambert een terugval in helderheid, maar werkte door tot 04.00u. Toen was het op. In ijl tempo viel de grensmagnitude achteruit en was het opruimen geblazen.

Een heerlijke nacht, zonder storende muggen, zonder vochtigheid, zonder koude, het weerzien van vrienden en een ellenlange lijst van objecten die gezien en gefotografeerd werden. Dat de doelstelling van de nacht, het testen van de nieuwe drivers voor de CCD-camera niet gehaald werd vanwege een niet passende R232-kabel mocht de pret niet drukken. We hadden de CCD gewoon kunnen aankoppelen en met de handset de kijker bedienen, maar het idee was om alles, camera zowel als de kijker, te sturen vanaf de laptop. Nog tijd en gelegenheid genoeg om dit af te werken! Uitdagingen moeten er zijn en……binnen afzienbare tijd beginnen de kriebels toch weer op te steken…….. de drang om een nacht te vertoeven onder de sterren!!!!
Lambert

Op vrijdag 27 mei 2011 is de jaarlijkse verbroedering tussen Aquila-Lommel en Noorderkroon-achel door gegaan. Een zeer geslaagde bijeenkomst van een 20-tal amateurastronomen. Als locatie kozen we voor de parochiaal aan de Statie, te Achel-Statie. Door omstandigheden moesten de programma’s van beide verenigingen aangepast worden, maar we hebben allen bewezen dat we snel en kort op de bal kunnen spelen. Op de agenda enkele presentaties, zoals Schemering, George Abell’s Catalog of Planetary Nebulae en optische verschijnselen. Eén dezer dagen zal het verslag gepubliceerd worden.

Met dank aan hen die deze avond ondersteunden!!!

7 Mei 2011, Essen, Duitsland. The place to be voor de amateurastronoom. Lambert was die dag in Duitsland en heeft een halve dag doorgebracht op de astromonische beurs. Standhouders afkomstig van alle delen van Europa, bezoekers van evenveel windrichtingen en massa’s sterrenkijkers!!

Naast nieuw materiaal was er ook genoeg ruimte voor tweedehands dingen die van eigenaar wisselde. Er was van alles te zien, van boeken (nieuw en tweedehands) tot gebruikte onderdelen, meteorieten, verrekijkers van klein tot supergroot. En sterrenkijkers……..van het type dat je onder je arm mee naar huis neemt tot de kalibers die met een kraan geplaatst moeten worden! Midden tussen al dat optische geweld enkele sterrenwachten met koepel. Interessant was dat beide sterrenwachten (Baader) van een “clamp-shell”-koepel voorzien waren. In de sterrenwachten (met werkende koepels) waren actieve telescopen opgesteld. Het complex had diverse uitgangen die gereserveerd waren om zonneobservaties te doen doorheen een heel arsenaal kijkers. Kleine PST’s, de grote Coronado’s en verschillende voorzien van een speciale electronische filter.

Astro-imaging was ook heel goed vertegenwoordigd. Gaande van de kleine CCD-camera’s tot de grote CCD-kanonnen van SBIG en anderen. Heel professioneel allemaal! Hieronder enkele foto’s om een indruk op te doen:

Beste Noorderkroner,

 Eén dezer dagen gaan we een heel speciale kijkavond inleggen. Op 29 april komen we samen aan de sterrenwacht om het één en ander te bekijken. In het eerste gedeelte van de nacht zal de planeet Saturnus de show stelen. We vullen de rest van de nacht op met deepsky-objecten, we gaan wat fotograferen en tegen de tweede helft van de nacht vertrekken we richting De Berg, te Gastel (coordinaten: 51°17″27′ N 5°31″38′ O). We stellen ter plaatse opnieuw onze kijkers op en wachten tot het ochtendgloren om dan alle andere planeten gezien te hebben. De moeilijkste van de hele expeditie zal Mars worden, die zichtbaar zou moeten zijn niet minder dan 6 minuten voor zonsopgang. We gaan heel zeker de “goto’s” moeten inschakelen om een succesvolle run op het ganse zonnestelsel tot een goed eind te brengen.↓

Tot dan!

Kijk op voorhand eens op Google Earth voor de exacte plaatstbepaling.

We gaan kijken aan de rand van het open bos/heidegebiedje, net rechts van het midden van de afbeelding (tegen de rand van het grote open veld).

Verslag van de jaarlijkse uitstap.

16  April 2011. Onder een zacht voorjaarszonnetje trok Noorderkroon voor de 33e maal op jaarlijkse uitstap. Jan Hermans had voor ons een pracht van een programma samengesteld. Het reisdoel van 2011:  Middelburg te Nederland, geboorteplaats van de telescoop (403 jr geleden)

In de vroege ochtend van 16 april kwamen we samen op het Michielsplein te Achel. Vroeg, de bus zou vertrekken om 07.30u, om aan te komen in Middelburg net niets voor 10.00u. Het was even wachten op een ontbrekende reiziger. Mark moest onverwacht verstek geven. Daags nadien liet hij weten het heel jammer gevonden te hebben, maar een plots opkomende ziekte maakte het onmogelijk om mee te kunnen gaan. Zo ziek zelfs dat er geen fut meer was om ons tijdig te waarschuwen. We hebben daar begrip voor.

Doel van onze reis was de stad Middelburg, hoofdstad van Zeeland. In Middelburg, weten we, vierde men enkele jaren geleden de 400 st verjaardag van de telescoop en de uitvinder daarvan was ……Hans Lipperhey, Middelburger.  Het programma zou uit meerdere delen bestaan, maar op te splitsen in twee evenementen, één ging door in het gebouw van de Volkssterrenwacht, het tweede gedeelte van de dag genoten we van een begeleide astronomische stadswandeling.

 De bus vertrok om 07.45u en arriveerde, na een paar plaatselijke kunstgrepen, netjes op tijd aan de Phillipus Lansbergen sterrenwacht te Middelburg. We werden al aan de voordeur opgevangen door de secretaris van de volkssterrenwacht en meteen vergast op een tas koffie met een bolus, een plaatselijke zoete lekkernij. Dat men ons in de watten ging leggen was onmiddellijk duidelijk. De voorzitter, Rijk-Jan Koppejan, samen met de secretaris en enkele medewerkers (Tsjerk Westerterp, Jan Hellema, Wim Kloeg, Piet Neels en de jongste medewerker Lennart van Sluis. zie foto) maakten ons wegwijs doorheen het gebouw.

Tijdens de ontvangst kregen we al een eerste indruk, een heel mooi gebouw, schitterend ingericht om groepen te ontvangen met veel didactisch materiaal. Voor het tweede deel van het programma waren we te gast tijdens een uiteenzetting, door de voorzitter persoonlijk gebracht in de vorm van een powerpoint presentatie. Het thema klonk ons bekend in de oren: “Is er leven in het heelal?”. We maakten een reis door het heelal en zochten naar sporen van leven. Waar zou het kunnen, wanneer zou het kunnen? Welke punten dienen ingevuld te worden om leven te kunnen herbergen? Is het leven wel zo speciaal? We weten dat we op aarde levensvormen vinden op de meest extreme locaties, dus…waarom niet elders mogelijk? Het werd een leerrijke ontdekkingstocht. Hoe zoeken we exoplaneten? Waar kunnen we ze vinden? En vooral….hoe “ver” zoeken we nu op dit moment? Rijk-Jan Koppejan toonde aan dat de huidige zoektochten niet verder reiken dan 150 lichtjaren, om het mooi uit te drukken; we zoeken in onze achtertuin. We hebben al ruim 500 planeten gevonden in dit heel klein gebiedje. Wat zegt dit over de rest van het heelal? De formule van Francis Drake, ons wel bekend, kwam op tafel. Het wordt wel erg moeilijk om te bliojven geloven dat we uniek zouden zijn. Maar ja,  tot het tegendeel is bewezen…. Een heel verhelderende uiteenzetting, heel mooi gebracht en wel gedocumenteerd.

Na deze uiteenzetting werden opgesplitst in twee groepen, de ene groep ging meteen de tuin in, naar de sterrenwacht(en), terwijl een tweede groep in de Lipperhey-zaal, een verhaal over de  uitvinder van de telescoop, Johannes Lipperhey te horen kreeg. Een andere Middelburger, Sacherias Jansen maakte ook aanspraak op de uitvinding. De naam van deze laatste persoon zou nog meermaals terug komen tijdens ons verblijf in Middelburg. Johannes Lipperhey, een plaatselijke brillenmaker, ontwierp een “seecker instrument om verre te sien” en demonstreerde dit aan prins Maurits in Den Haag. Omdat men toentertijd dacht dat dit instrument makkelijk na te maken was gaf men destijds geen patent aan de aanvrager Lipperhey., we spreken 1608. Dat het instrument makkelijk na te maken was bleek al snel. In 1609 richtte Galileo Galileï zijn kijker op de hemelbol. We kregen te zien hoe Lipperhey zelf zijn slijppoeders maakte en hoe hij de lenzen vervaardigde met kunstig  gemaakte hand aangedreven “machines”. Dit alles terwijl de andere groep in de tuin, onder een stralende zon genoot van de rondleiding door de sterrenwachten.

Rijk-Jan Koppejan, de voorzitter, liet ons genieten van de protuberansen op de zon. Om deze zichtbaar te maken werd er op de weide voor de sterrenwacht gebruik gemaakt van een Coronado Nearstar H-alpha-telescoop. Mooie beelden van een zonnevlam, welke door enkelen van onze groep werden gefotografeerd. Phillipus Lansbergen heeft de beschikking over meer dan één sterrenwacht. In de tuin staat een sterrenwacht die is ingericht als publieksobservatoriumrium. Onder de, door zonne-energie aangedreven koepel, staat een pracht van een Meade 12” F10 Schmidt-Cassegrain telescoop op een oerdegelijke Losmandy-montering. Om lichtzwakkere objecten te zien, weg van de stadslichten heeft men een andere observatie-site te Oostkapelle, uitgeroepen tot donkerste plek in Nederland.

Terug naar de tuin, pas nieuw en nog niet ingehuldigd staat een sterrenwacht met een roll-off-dak met als instrumentarium een Celestron op een zuilmontering en twee 30 cm dobsonkijkers. Een instrumentarium om “U” tegen te zeggen. We vernamen van de voorzitter dat alles mogelijk is geworden dank zijn schenkingen en een schare van niet minder dan 600 donateurs!! We genoten met volle teugen!

Na de demonstraties in de tuin en de zalen werden we terug verwacht in de kantine. Men had voor ons broodjes klaar liggen, waarvan we dankbaar gebruik maakten. Na een rustige pauze, goed voorzien van drank en spijzen en goede gesprekken werden we onder begeleiding van de ganse ploeg op pad gestuurd. Op het programma stond een astronomische en historische stadswandeling. Het eerste gedeelte kregen we ondersteuning door de voorzitter, tevens de auteur van een handleiding “Wandelroute langs historische astronomische plekjes in Middelburg. Elke deelnemer kreeg een boekje mee. Gewapend met deze informatie en met enkele gidsen togen we het stadcentrum in. Men gidste ons langs allerlei astronomische locaties, gaande van het huis van Jacob Cats, , Stadsarchitect Jan de Munck en diens achtertuin waar vroeger, aanpalend een 20 meter hoge waarnemingstoren ter zijner beschikking stond,. We vergaapten ons aan de Lange Jan, de abdij, zagen verschillende soorten zonnewijzers en…….heel uitzonderlijk en heel speciaal voor ons geregeld: we mochten op zaterdag binnen in het Zeeuws archief om een blik te werpen op het Zeeuws palnetarium. In de grote hal van het Van de Perrehuis staat een zeer fraai planetarium, bouwjaar 1783-1786, gemaakt door uurwerkmaker Joseph van den Eeckhout uit Middelburg. Eeen zeer fraai instrument, waar we ruim de tijd hebben uitgetrokken om dit instrument in zijn geheel te bekijken.  Na het bezoek aan het Zeeuws archief werd de wandeling richting Volksterrenwacht Phillipus van Lansbergen ingezet. Na wat gezellig nakeuvelen en (nog steeds genietend van de zon) kwamen we aan om onze jassen en tassen op te halen en afscheid te nemen van het team dat aan de basis lag van een heel bijzondere dag. We dankten de gidsen en de secretaris uitvoerig. Jan kreeg voor iedere deelnemer een DVD en een poster overhandigd. Een heel grote poster ging ook mee om onze sterrenwacht op te fleuren.

Een beetje vroeger dan verwacht kwamen we aan bij de bus en togen huiswaarts. Onderweg was er de traditionele stop om de interne mens te sterken. Jan koos voor het restaurant van de Makro in Deurne, waar ieder naar eigen goeddunken kon bijtanken. Terug in de bus, tijdens de laatste kilometers, kreeg Jan een woord van dank van onze voorzitter die tevens reclame maakte voor de eerstvolgende activiteit. Weer een meer dan geslaagde reis, weer dank aan allen die samen met ons deze dag tot een geslaagde gebeurtenis hebben gemaakt. En vooral weer een woord van waardering voor de inspanning die Jan gebracht heeft om ons een mooie leerrijke dag te bezorgen. Jan, bedankt voor het organiseren van deze mooie dag!!

                                                                                                                                 Lambert

Nog meer sfeerbeelden van onze uitstap:

Kijker ter ere van “400 jaren telescoop”



Dear visitor!!

Thank you for visiting our weblog.

Although we live in Belgium, one of the most illuminated sites in the world, we are brave and love spending our free time under the stars. We are a local astronomical society in the Flemish part of Belgium and we are lucky to have a relative dark sky in our region. This is one of the reasons why we invested in a real observatory. We are the proud users of a observatory sitting on top of a 43 feet high steel tower. High enough to reach over the treetops! If you want to “Google” to our observatory, just enter “Domein de Bever Hamont-Achel” and Google will guide you to an arrow shaped pond in the middle of a vast forest. At the tip of the arrow you will see a white dot. This is our observatory!

Inside the observatory ends a massive pillar (49 feet long) on which we can mount several telescopes. Some of our telescopes are way too heavy to carry up the tower. When we are working with these telescopes we used to setup on the field before the observatory. Last week we enjoyed a splendid night, with no less than six telescopes in the field. In this weblog you can find evidence of this happening. Try our albums!

Besides working with the telescopes, we organize gatherings on an monthly bases. During these meetings we study astronomical subjects. This can vary from astronomical to historical events, lectures on scientific research, geology, we keep a close watch on space exploration, we give lectures to the local fourth grades in school, and so on….

In these times were there are one-thousand-and-one things to do in our free time, we manage to keep a group of twenty-four “diehards” together. All twenty-four of them with an profound love of the stars and all the other things “out there”! Our motto:

Once possessed by astronomy………. lost for life!!!!

If you support our efforts, please leave a comment in our mailbox (use the button “contacteer me” on top of the right column). If you feel the need to communicate about astronomy, don’t hesitate! We will appreciate it highly. Keep visiting us!

In een nimmer aflatende zoektocht naar donkerte kwam Oudenberg, te Louwel, Opglabeek in het vizier. Omdat dit een natuurreservaat is en rondom afgesloten werd uitgekeken naar een randgebied dat aansluitend profiteert van de rust, stilte en duisternis. Na een uurtje rondrijden werd het gevonden: op de rand van het reservaat met de bosrand aan de noordelijke kant, vrij zicht op het oosten, zuiden en deels westen, een plekje om de kijker op te stellen.

Terwijl de opbouw vorderde werd het geleidelijk aan donker en het bleek al vrij snel: dit is een goede locatie. Geen last van strooilicht en verkeer. De enige bezoekers waren enkele blaffende reeën die tot op een dertigtal meters naderden. Na het afstellen van de kijker, wat uitsterst vlot verliep, kon de camera aangekoppeld om de eerste beelden te maken. Saturnus, het doel van de uitstap, bleek moeilijk scherp op de chip te krijgen. Ik had gehoopt om de ringen messcherp in beeld te kunnen brengen. Net als Jupiter enkele maanden geleden, blijkt ook Saturnus niet zo gemakkelijk scherp te stellen en correct te belichten. De ene keer waren de manen goed te zien,  maar dan was de planeet overbelicht, de andere keer; manen weg en de planeet nog steeds overbelicht. Misschier is dit werk voor de CCD? Het zal blijken.

Na enige tijd bezig geweest te zijn met Saturnus kwamen andere objecten aan bod. Verschillende sterrenstelsels en bolhopen werden gefotografeerd. De ene keer door de 750 mm telelens, de andere keer in het primaire brandpunt van de kijker. Voor het eerst dit jaar nieuwe opnames van de Ringnevel, de eerste beelden van M51 met spiraalarmen, schitterende beelden van M13, M92 en M5. De Sombreronevel, de Gost of Jupiter, Knipoognevel, Sunflower, M81-82, M65-66, enz…..  Te veel om op te noemen. Hieronder enkele sfeerbeelden en een kleine greep uit de gemaakte beelden:

opbouw

nacht valt in

750 mm tele

M13

x-h Per

Saturnus

Saturnus

Ringnevel

M5

Ghost of Jupiter